İkinci Dünya Savaşa’nın bitmesi ve soğuk savaş döneminin başlaması ile birlikte 12 ülkede, 4 Nisan 1949’da Washington’da bir antlaşma imzaladı. Bu anlaşma ile içlerinden birine yapılacak bir saldırıyı, öteki üye ülkelere yapılmış sayacaklarını kabul ediyorlardı. Bu 12 ülke; Belçika, Kanada, Danimarka, Fransa, İzlanda, İtalya, Lüksemburg, Hollanda, Norveç, Portekiz, İngiltere ve ABD idi.
Tarihe Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü (North Atlantic Treaty Organization) olarak geçen NATO’ya 1952’de Türkiye ve Yunanistan, 1955’te de Almanya Federal Cumhuriyeti girdi.
Yönetim merkezi Brüksel olan Kuzey Atlantik Konseyi’nin temel siyasi kararları hep bu merkezde alınıyor. Örgütün en üst dereceli görevlisi ise genel sekreteri. Her üye ülke, kendi seçtiği bir büyükelçi ile temsil ediliyor ve NATO başkomutanı, kuvvetleri üye ülkelerce sağlanan NATO ordularının askeri planlama ve harekatlarını denetliyor.
1955’te Doğu Avrupa’daki sosyalist ülkeler NATO’ya karşı bir denge oluşturmak için Varşova Paktı olarak bilinen bir ittifak kurdular. Bu paktın amacı, birleşik bir askeri komuta sistemi yaratmak ve üye ülkelerin toprakları üzerindeki SSCB birliklerinin varlığının sürdürülmesini sağlamaktı. Bu ittifaka katılan ülkeler ise SSCB, Bulgaristan, Çekoslovakya. Alman Demokratik Cumhuriyeti, Macaristan, Polonya ve Romanya oldu. Arnavutluk 1968 yılında paktan ayrıldı.